پایتون یک زبان برنامهنویسی سطح بالا، مفسری، شیءگرا و همهمنظوره است که در سال ۱۹۹۱ توسط خیدو فان روسوم خلق شد. فلسفه طراحی آن بر خوانایی بالای کد و بهرهوری برنامهنویس تأکید دارد. سینتکس ساده و واضح آن، پایتون را به یکی از محبوبترین زبانها برای مبتدیان و همچنین یکی از قدرتمندترین ابزارها برای متخصصان در حوزههای مختلف، از توسعه وب تا هوش مصنوعی، تبدیل کرده است. این مقاله به بررسی تاریخچه، ویژگیهای کلیدی، حوزههای کاربرد و آینده این زبان میپردازد.
نه رفیق! این یکی از اون مارا نیست. این یه زبونه... زبون کامپیوتر! به قول خودشون «پایْتِن». یه جورایی مثل فارسی حرف میزنه، کُند و واضح. مثلاً به جایی که میگی «برو آب بخور»، مینویسه:
برو_آب_بخور()
خودشم یه عالمه کتابخونه داره. هر کاری بخوای انجام بدی، از حساب و کتاب بگیر تا ساختن یه سایت، میری یه «کتاب» از قفسه برمیداری (مثلاً مینویسی import حساب) و کارت راه میافته.
خلاصه که پایتون، مارِ بیخطریه که به جای نیش زدن، زندگی رو برات آسون میکنه. یه بار امتحانش کنی، دیگه ولکردنی نیست.
پایتون با ترکیب منحصر به فرد سادگی، قدرت و انعطافپذیری، خود را به عنوان یکی از اساسیترین زبانهای قرن بیست و یکم تثبیت کرده است. با رشد انفجاری حوزههایی مانند علم داده و هوش مصنوعی، که پایتون در آنها پیشتاز است، آینده درخشان این زبان بیش از هر زمان دیگری تضمین شده است. یادگیری پایتون نهتنها یک سرمایهگذاری مطمئن برای حرفهایها، بلکه یک نقطه شروع ایدهآل برای تازهواردان به دنیای برنامهنویسی است.





